Esperanto

Noord-Griekenland. Jasmin en Hanna, twee twintigers, gaan als vrijwilliger aan de slag in een vluchtelingenkamp. Het kleine team van internationale vrijwilligers organiseert activiteiten en probeert de donaties – die vanuit heel Europa toestromen – eerlijk te verdelen over de achthonderd Syrische vluchtelingen. De meisjes willen het verschil maken, maar botsen al snel op de grenzen van de realiteit. “Voor mij is dit kamp één grote wachtkamer. Het enige wat wij doen, is de boel opleuken. En hoe gezelliger het wordt, hoe minder de overheid zelf iets zal doen.”

Polen. Een oude Esperantist vertelt hoe het Esperanto zijn redding bleek na de dood van zijn zoon. Met heimwee kijkt hij terug naar de tijd dat zijn ideaal nog springlevend was en niet werd weggezet als folklore. “Als het volkslied van de Esperantisten vandaag nog gezongen wordt, is het zoals de socialisten en hun Internationale: meer nostalgie dan oprechte hoop.”

Esperanto is Lucas eerste theatervoorstelling en gebaseerd op zijn eigen verblijf en interviews in een Grieks vluchtelingenkamp. Op het podium geen spelers, maar wel een audiovisuele cocktail van stemmen, interviewfragmenten, projecties en live muziek door Frederik De Clercq.